Maandag 7 augustus 2017

Vannacht goed geslapen en toen we vanochtend wakker werden scheen het zonnetje volop. We gingen daarom heerlijk ontbijten op ons balkon. Van daaraf hebben we een mooi uitzicht op het kleine stuwmeer, de bergen, Monkeypark ( bomenklimpark), restaurantjes etc.  We zagen langzaam dat het dorpje begon te leven en dat er ook steeds meer toeristen kwamen om de Snezka te bezoeken. Dit is de hoogste berg van Tsjechië en ons appartement staat aan de voet van deze berg. Nou ja voet, we zitten hier op 800m hoogte.  De berg is 1603m hoog.
We zijn na nog wat gerelaxed te hebben in ons appartement, want het is toch vakantie, al wandelend naar de skilift gelopen. Amper tien minuutjes wandelen.
Wat bleek: we waren duidelijk niet de enigste, er stond al een hele rij voor de lift.  Dus wachten, maar het is vakantie. Freddy belde dat de monteur in Heesch was om de wasmachine te repareren. Dat ding besloot op vrijdag net voor de laatste vakantiewas om zelf op vakantie te gaan!!!! Kapot!!! De motor is kapot en reparatie kost € 250,00. We gaan akkoord. Wel fijn als je straks thuis komt, dat de was gewassen kan worden. 
Na een uurtje wachten konden we in de lift. Nog nooit zo lang gewacht voor een skilift. 
Bij het tussenstation moesten we onze kaartjes laten zien.  Of te wel Femke, de rest had alles goed weggestopt. Tijdens de rit had je een mooi uitzicht op de berg en omgeving.
Boven scheen de zon, maar was het slechts zes graden en een windje. Grappig was dat je op de top in Polen kon staan en in Tsjechie. We hebben kaarten gekocht, geschreven en meteen op de brievenbus gedaan op dit hoogste punt met de stempel. Nu maar hopen dat ze op tijd aankomen.
In de bistro een lekker warm drankje en onze broodjes gegeten, zo kunnen we aan onze wandeltocht terug beginnen. Niet met de lift, maar onze benenwagen!
Het eerste stuk is een pad van keien in de vorm van hoge treden, dus voorzichtig! Femke en Kyra gaan super snel. Wij gaan wat rustiger geen zin in een valpartij of te wel # op de knie!
Toch zijn er genoeg mensen die de berg beklimmen, dit horen we goed aan de ademhaling. Hoe steiler, hoe zwaarder de ademhaling klinkt. Grappig om te zien is, dat op het eerste stuk geen bomen zijn, daarna worden de struiken (grove den) wat hoger, totdat de naaldbomen wel twintig meter hoog zijn.  Het pad wordt ook steeds beter, van grove keien tot fijner en zelfs geasfalteerd. Bij een boerderij moeten we rechtsaf richting ons dorpje. Hier wordt het weer een keienpad, met daarnaast een zacht bospad. Hier val ik zomaar op de grond. Knie geschaaft, maar gelukkig geen #!
We komen weer uit bij de skilift en gaan een lekker ijsje eten.
Vanille-ijs, nutella in een apart hoorntje van brooddeeg met kaneelsuiker. Smaakt heerlijk. Deze hoorntjes worden daar zelf gebakken boven een houtskool bbq. We hadden medelijden met de verkoopster, want in het  houten hutje waar zij de verkocht zaten heel veel wespen! 
Daarna terug naar het appartement om te relaxen!
Nog even op zoek naar de supermarkt. Na wat speurwerk eindelijk gevonden.  Zat op een nieuwe plek. Er worden hier nog veel nieuwe appartementen complexen bijgebouwd en zelfs nu gaat de bouw gewoon door.  Ze kennen zo te zien geen bouwvak hier.
In de supermarkt gelukkig na weer wat speurwerk de flessen water gevonden. Gelukkig, want het water uit de kraan is gechloreerd. Bah!
Daarna gaan we lekker uit eten in een restaurant hier vlakbij: Bistro Pec - Snezka. Het eten was super lekker en grote porties! Een toetje mag natuurlijk niet ontbreken.
Koen stuurt papa en appje met foto van de Opel die weggesleept wordt.
Ik krijg een appje dat ik voor mijn auto een nieuwe gevarendriehoek moet kopen???
Meteen Koen gebeld: autopech! Er kwam overal rook uit het dashboard, help!
Ze stonden stil in Duitsland, nog een uur rijden en dan zouden ze bij de camping zijn.
Helaas na veel op en neer gebel is de auto weggesleept, een huur auto geregeld in Leipzig. Met de taxi weggebracht naar de huurauto en dan slapen in een hotel daar. 
Terug naar ons appartement om nog wat spelletjes te doen en dan naar bed.
Welterusten en tot morgen,
Annemieke en de rest