21 augustus 2016 (Dag 15/18)

Hallo allemaal,

Vandaag gearriveerd in ons laatste huis. Niet aangekomen! Aldus Koen!
De vakantie zit er dus ook voor ons bijna op. We zitten nu in een mooi lief wit farmhouse (boerderijtje). Het was een lange rit hier naar toe. 376 km waar we 6,5 uur op te rijden hadden.  We hadden de Ryfylke route hier naar toe gereden, dat was weer een prachtige route met een heel afwisselend landschap, natuurlijk ook weer vaak smalle wegen en schapen op de weg. Koen en Femke moesten al meteen als schapendrijvers optreden, omdat de beesten midden op de weg lagen en daar ook heerlijk bleven liggen. Het had vannacht geregend en de weg was natuurlijk lekker warm. Gelukkig hebben we verder goed kunnen rijden en kwamen we zonder op onthoud aan bij dit huisje.

O  ja, we moesten ook nog met de ferry oversteken. De boot kwam, auto's eraf en links 1 auto erop. De slagboom naar beneden en wij moesten wachten op de volgende boot!? Waarschijnlijk dat de boot naar een ander dorp voer. Denken we, maar het was wel vreemd.

Onderweg kwamen we ook langs Odda, hier hebben we de vorige keer (4jaar geleden alweer) een tocht gemaakt naar de Folgefonna gletsjer. We kwamen ook langs de Låtefoss. De waterval die zich in tweeën splitst. Stopten we hier zodat Stefan dit ook kon zien, maar hij en Anke hadden geen zin om uit te stappen.  Zegt Anke later, wij hebben oortjes in en kunnen niet horen wat jullie zeggen! Tja!?

Nu dus genieten van de laatste vakantiedagen. Ons oude boerderijtje heeft een prachtig uitzicht op het Lysefjord. Het mooiste uitzicht van alle huisjes aldus Stefan. 
Het huisje van binnen is echt uit grootmoederstijd, maar het is lekker ruim met een grote eetkeuken en boven drie grote slaapkamers met tweepersoonsbedden en beneden nog drie slaapkamers met een eenpersoonsbed. Dus keuze genoeg.
Na het avondeten gaan Koen, Jos en ik een kleine wandeling maken, omdat we al de hele dag in de auto hebben gezeten. Het is een prachtige wandeling, die ons brengt naar de top van de berg, waar we een geweldig mooi uitzicht hebben op de fjorden.  De zon gaat schitterend onder in het fjord. Alleen de wandeling is niet de anderhalve km die we dachten te lopen. Het is een redelijk steilpad omhoog, dat we dus ook weer terug moeten! Het wordt steeds moeilijker om de rode stippen op de rotsen en bomen te zien. Als we nu maar niet verdwalen! Gelukkig zien we ons huisje en arriveren we daar om 10 uur in het donker. Beneden in het dal zagen we nog een hert weglopen, dat schrok van ons.  

De volgende keer als Jos en Koen zeggen dat het een korte wandeling wordt, dan moet ik eerst nog eens nadenken of ik meeloop! 

De groetjes Annemieke en de rest