Day 12, 19 juli

Vendredi, le 19e Juliet, jour 12

Bonjour monsieurs et madames vanuit Frankrijk,

Ja vanuit Frankrijk nu. Want op deze dag mochten we weer rechts rijden. Iets eerder dan verwacht, opnieuw hadden we een boot eerder, waarschijnlijk wilde ze ons zo snel mogelijk  Engeland uit hebben? Geen wiebelbenen of kotsende mensen, nee wij hebben echte zeebenen en een ijzersterke maag.
Eindelijk waren we er dan 1 stap dichter bij Nederland, alleen draaide we de verkeerde kant op, verder naar het zuiden. Meteen vallen er heel wat verschillen op, we rijden niet meer links maar Rechts! De vele rotondes op de weg worden ook al een gemis, niet te vergeten de vele meldingen SLOW op de Engelse wegen ontbreken hier. nou dan kunnen we in ieder geval doorcrossen, wel even rekening houden dat de snelheidsborden hier in kilometers aan staan gegeven en niet in mijlen, anders eindigde dat crossen in een dikke bekeuring. Wat we ook missen is dat we hier niet iedereen kunnen verstaan. Het is allemaal Frans et un little bit Anglais, voor mij geen probleem, maar de rest wel. De tolwegen duiken hier ook al weer snel op, waar de eerste woorden Frans door mij worden gesproken, verder dan 'bonjour' en 'au revoir' gaat het dan ook niet, het maximum gehalte aan Frans op een dag moet zo laag mogelijk blijven, toch? Ja voor de goede lezers onder ons (are there any?) en die al door hebben dat Koen dit verhaal schrijft, en er ook nog een belletje gaat rinkelen dat ik zojuist vertelde dat ik bij de tolwegen bonjour zei, las je dat goed. Want nog een heel belangrijk verschil met Engeland, hier zit niet iedereen kotsend en gillend in de auto wanneer ik achter het stuur zit, vandaar dat ik dan ook de meeste kilometers heb mogen afleggen vanachter het stuur. 
Het ging zelfs zo goed dat ik samen met Anke werd toevertrouwd om boodschappen te gaan doen, met de auto natuurlijk want onze benen hebben we al te veel gebruikt in London. Dit vond plaats nadat wij over de extase van de ruimte om onze stacaravan en 3 slaapkamers in de stacaravan heen waren. Een super de luxe caravan: een upgrade volgens de receptionist. 
Dat boodschappen doen op zich was al een heel avontuur, nee niet met de auto bij de supermarkt komen, maar wel de auto binnenstebuiten keren voor het vinden van een €0,50 muntje voor de winkelkarretjes. (Another difference geen ponden meer maar Euros!) Zo kwamen we erachter dat een Zwitserse frank ook perfect in een winkelkarretje past. Nog spannender was het afrekenen, al tandenknarsend en nagelbijtend stonden wij naar de prijs te kijken, halen we het budget of gaan we er over heen? Maar met een student en een econoom in opleiding kwam dit natuurlijk helemaal goed uit. Daarnet hebben we nog even staan te barbecuen en nu zijn we nog aan het nagenieten en bijkomen van de reis.

Au revoir et à demain! 

Monsieur Koen et les autres moins importantes peuples.