23 juli Dag 13

Maandag 13 juli dag 13

Vanochtend begon onze dag weer vroeg, nadat we snel de auto weer vol hadden gestouwd. Reden we om 9 uur vanuit de mist naar Røldal. We hadden een afstand van ruim 400 km te overbruggen, waar onze TomTom van zei dat we hier ruim 6,5 uur over hadden te rijden. Dit werd al snel duidelijk, toen we in het niet meer mistige dal aankwamen. Waar we een bergweggetje op reden. De eerste 50 km bestond dan ook uit een schapen- en koeiensafari. De dieren stonden en lagen zelfs midden op de weg, waar je omheen moest slalommen! We kwamen zelfs een kudde Schotse Hooglanders tegen. Kyra zei: Mag ik ze aaien? Ze zijn zo schattig, maar mama vond ze maar eng, vooral die koeien met die enorme horens. Kyra zei: Papa blijft rustig, maar mama niet! De dieren bleven jou daar ook aan staren met een blik van 'wat doe jij hier?', terwijl dat juist de vraag is die we aan hun moeten stellen. Ook bestond de route uit vele scherpe haarspeldbochten. Uiteindelijk bereikte we de Noorse higway  waar je maarliefst 90 km/u mag en kan rijden, als het soms niet minder dan 90 km/u is. Deze weg reed beter. We kwamen steeds hoger en hoger, zo hoog zelfs dat er geen bomen meer waren. Er doken steeds meer rotsen en woest landschap op. Zelfs lagen her en der wolkjes sneeuw! Waar we dan natuurlijk ook weer even in moesten gaan staan om sneeuwballen te gooien. Zijn we nu op zomervakantie of hoe zit dat? Vanuit de smeltende sneeuw ontstonden allemaal kleine bergbeekjes, die later zelfs uit kolkte in woeste rivieren en watervallen. Deze bereikten we toen we weer uit het hooggebergte kwamen en bij de Noorse fjorden aankwamen. We kwamen bij de grootste waterval van Noorwegen, dus daar moest natuurlijk weer een stop worden gemaakt. Al turend en bibberend staarden we de diepte in die de waterval Vøtefloss van maar liefst 300 meter naar beneden denderde. Hierna zette we onze reis voort. Al door tunneltjes suizend bereikten we binnen no time de diepte van de fjorden. Waar we dan ook weer een spectaculair uitzicht hadden. En weer een aantal fotoshot stops moesten worden gemaakt door onze topfotografe Annemieke van der Wielen! Nadat we steeds meer watervallen zagen en nog steeds wolkjes sneeuw zagen bereikten we een volgende spectaculaire waterval: de Låtefjoss deze is maar liefst 165 meter hoog en splitst zich beneden weer in tweeën. Hier moesten dan ook weer de nodige foto's worden gemaakt. Hierna bereikten we al snel onze accommodatie om half 6, helaas hier hadden ze andere inchecktijden we mochten pas om 6 uur inchecken. Ook zaten er al mensen die al vanaf half 2 aan het wachten ware.Dus waren wij blij dat we onze toeristische stops hadden gemaakt! Dus even wachten en uiteindelijk mochten we ons huisje in! Blijkt dat die andere mensen pas om 7u de sleutel kregen. De jongen achter de receptie was volgens de vader: in het Nederlands een sukkel! In het Engels een asshole! Het is weer een appartement. Deze is ook zeer ruim, maar toch iets moderner aangekleed. We hebben zelfs een vide met een slaapkamer en een soort van woonkamer. Deze etage hebben ik en Anke snel weten te bemachtigen. Waarvoor we weleerst de erg smalle en steile trap moesten beklimmen. Op ons balkon hebben we uitzicht op de watervallen die van de bergen afrollen. Je hoort ze hier ook echt naar beneden denderen. We waren behoorlijk hongerig, dus bogen ik en Anke ons snel over het eten. Met als afsluiter Noorse chocolade drilpudding zoals die hoorde! Na onze nodige struggles met de Wifi (dat we toch niet in het huisje hebben) maar bij de receptie. Zitten we nu nog lekker te genieten van weer een mooie avond in Noorwegen! 

Groeten,

Koen en de rest.