Day 4, 11 juli

Donderdag 11 juli, day 4

Dear sir/madame,

Er werd gesmeekt om een bijdrage van mij (Koen) dus heb ik me er nu maar bij neergelegd en zal ik de Shakespeare in mij maar loslaten. 
Eerst een paar weetjes over Engeland op een rij.
- linksrijden, dat doen ze hier. En het lukt papa aardig op een enkele misser na.
- de Engelsen zijn verzot op rotondes, keer na keer vliegen wij weer door de honderste duizelingwekkende bocht.
- Engeland is geen Noorwegen of Zweden hoewel er hier op een dag weer vele vergelijkingen over de lippen rollen.
- Engels kent vele accenten. Alleen hier praten ze het echte Britse (ook wel bekakte Engels) mijn persoonlijke favoriet is schots en Iers Engels, helaas komt dit hier niet voor.
- uitslapen op vakantie is niet vanzelfsprekend, hoewel er heel soms uitzonderingen zijn. (Tot mijn grote geluk was dat vandaag.)
- Engeland kent net zoals Noorwegen en Zweden smalle bergpaadjes. Zo vandaag ook waarbij we een helling van maarliefst 25% bestegen, en ook weer afdaalde in onze toyota.
- Engelsen rijden in kleine autootjes terwijl wij in ons bakbeest over de Engelse straten scheuren.
- elke dag iets ondernemen, dat is de regel hier. Een dag aan het zwembad liggen zal dan waarschijnlijk ook niet voorkomen hier.

Nu dan een kort verhaaltje over deze dag.
So foul and fair a day I have not seen. 
Zoals al eerder vermeldt sliepen we deze dag uit. Waarna we al snel de auto weer inklommen en op weg gingen naar Exmoor national park. Al zoevend reden we de hoge Engelse kliffen op en scheurde we langs scenische landschappen, de heide, schaapjes die er in graasde en paarden. Deze schapen stonden niet midden op de weg zoals in Zweden. Ook de wandelroute die wij vandaag ondernamen was niets vergeleken met de spannende avonturen in Zweden en Noorwegen tijdens de wandelroutes. Hier was het een keurig netjes en braaf wandelpad die omhoog en ook weer omlaag voerde langs een kolkende rivier. Deze kolkende rivier hebben wij de hele tijd gevolgd. De hele tijd hoorde je het water klotsen en stromen. Engeland wilde Anke nog graag een echt indruk achterlaten: ik liep voorop, omdat ik natuurlijk het beste een Engelse tour Guide kan spelen. Opeens hoor ik bof achter me en zie ik Anke op de grond liggen. Haar gezicht trok wit weg, zelfs haar lippen ontnamen kleur. Ik zette meteen mijn EHBO skills in werking en waste de wond. Gelukkig konden wij al gauw weer verder lopen nadat Anke's gezicht weer kleur kreeg. Tja Engeland wilde Anke nog een ander soort van souvernirtje meegeven. (netzoals er ik in mijn knie na jaren nog resten van het pad van 'puy de dome' mee draag) 'Hierna hebben wij in de wilde natuur bij een oud jachthuis 'Afternoon tea' gedronken. We veranderen beetje bij beetje in Britten hierzo. (Confession time: ik dronk geen thee maar koffie, tja dat Britse deel van thee enzo krijg je er bij mij niet in.) nadat we na onze afternoon tea ophadden zijn we terug naar de auto gelopen en reden we terug naar Watchet . Maar er moesten onderweg natuurlijk nog de nodige foto's genomen van het Engelse landschap. Hierna zijn we weer bij onze stacaravan beland en is het weer een einde van een typische Engelse dag. 
Tomorrow we'll be leaving Watchet and go towards Weymouth.
Dus schrijven we vanuit daar de volgende keer.

Bye bye guys, see you soon!

Yours sincerely, 

Koen (and the others)