16 juli Dag 6

Maandag 16 juli, dag 6

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan, zodat we vroeg weg zouden kunnen rijden. Ons plan was eigenlijk om om 11 uur de camping af te rijden maar we stapten allemaal om 5 voor 10 in de auto, zodat we om 10uur van de camping afreden! Het waren maar 3 uurtjes reistijd dus we waren al om half 2 hier in Orsa (Grönklitt). Onderweg eventjes gestopt om de zelf gesmeerde boterhammetjes van papa op te eten. Ook hadden we nog een flinke bui onderweg, gelukkig scheen ook nog af en toe de zon. Bij de receptie, het was nogal een hele grote zoektocht naar de receptie, want we stonden opeens bovenop de berg bij de skiliften! Hè balen een paar maanden te laat! Anders hadden we nog kunnen skiën! Uiteindelijk kwamen we aan bij de receptie. Helaas ze zijn hier erg stipt, dus mochten we pas om 3 uur inchecken! Fijn nog anderhalf uur wachten dus. Maar daar was onze redding: Wifi! Bij de receptie van de camping dan wel maar het is tenminste te lopen! Dus die anderhalf uur gleden wel voorbij, voor kyra en Femke was er ook een mooi klein speeltuintje. Helaas was het niet bepaald warm, maar voordat we het wisten stonden we al op de stoep van ons huisje! Onze eerste blik op het huisje leek van meh, het kan wel een likje verf gebruiken! Maar toen we eenmaal binnen waren, wow! Nog meer ruimte dan in Råda! En zelfs een vaatwasser, dit zal onze grote vriend worden hiero. Nadat we al onze bagage uit onze volgepropte auto hadden gehaald en even bij waren gekomen, hadden we het plan even te gaan wandelen en het hier wat te gaan verkennen. We zijn naar het dorpje Fryksås gelopen. Alles stond daar erg dicht op elkaar en was heuvelachtig met een mooi uitzicht over het ö Rädsjon (meer) erg mooi. We waren via een langlaufpad er naartoe gelopen!  Toen we terugliepen splitsten mama en Femke zich af van mij en papa, we zouden een langere route lopen. Op een of andere manier liep het mis, we liepen over allemaal moerasachtige door muggen omgeven paadjes. En Grönklitt werd steeds en steeds verder van ons vandaan. Gelukkig hebben we het wel overleefd, een nadeel was dat de rest het te lang vond duren en al waren begonnen met eten, dus was het eten koud... Maar gelukkig leven we nog. Nu gaan we even een bezoekje brengen aan het meeren bijkomen van deze spannende belevenissen van vandaaag! 

De balluh,

Koen en een klein beetje mama

Och bijna vergeten de rest ook nog!